Η αγάπη δε ρωτάει – 2001      

Εγώ σε πόνεσα
σε γλυκοπότισα
απ’ της αγάπης μου τ’ αθάνατο κρασί
κι όταν σε χρειάστηκα
καταδικάστηκα
την πλάτη γύρισες εσύ

Εγώ σ’ αγάπησα
γι’ αυτό σε κράτησα
στην κατηφόρα που ‘χες πάρει μια φορά
κι εσύ με πάτησες
και με παράτησες
δεν είπες ούτε γεια χαρά

Αν όμως κάποτε γυρίσεις
κι απλά συγγνώμη μου ζητήσεις
τα ‘χω ξεχάσει όλα φως μου
ανοίγω πόρτα στη χαρά
Γιατί η αγάπη δε ρωτάει
τα χέρια ανοίγει συγχωράει
ένα φιλί έλα και δώσ’ μου
γιατί αγαπάμε μια φορά

Εγώ σου στάθηκα
συμπαραστάθηκα
τότε που βρέθηκες σπουργίτι στη βροχή
σου παραδόθηκα
κι όμως προδόθηκα
δεν είχες μέσα σου ψυχή