Η επιστράτευση      

Είναι, νομίζω, η πιο μεγάλη αδικία
με την κατάσταση αυτή, τη σημερινή,
να έχεις φτάσει σε μια τέτοια ηλικία
που η επιστράτευσις να σε περιφρονεί.

Και ίσως, ίσως, δεν αντέχεις για πορεία,
μα για τον έρωτα, λιγάκι, λαχταράς,
μπορεί ν’ ακούς πολύ συχνά από μία κυρία
που σε περνά για εφεδρεία Εθνοφρουράς.

Φυσικά, φυσικά,
όση θέληση και φαντασία να `χεις,
δε θα δεις μέσ’ στην εξέλιξη μιας μάχης,
κατωρθώματα τυχόν πολεμικά
κι αν τυχόν μια κυρά,
την γελάσεις και τη μπλέξεις σε κουβέντα,
ασφαλώς, χλιαρά,
εις το τέλος, θα `ναι τ’ ανακοινωθέντα.

Να το δεχτείς αυτό χωρίς μεμψιμοιρία,
γιατί σου έχει πέσει ο ενθουσιασμός
κι ίσως ν’ ακούσεις από μια κομψή κυρία
πως είσαι άμαχος, μονάχα, πληθυσμός.

Κι αν σου τύχει θηλυκό να συναντήσεις
κι αντιληφθείς λιγάκι θάρρος θηλυκό,
ουδετερότητα θα πρέπει να κρατήσεις,
γιατί η επίθεσις θα σου `βγει σε κακό.

Φυσικά, φυσικά,
τα εφόδιά σου είν’ εξαντλημένα
και δεν έχεις πλέον αποθηκευμένα
ούτε όλμους, ούτε πυρομαχικά
κι αν τυχόν, μια κυρά,
με ματιές σε βομβαρδίζει, μην ενδώσεις,
μα να πας, φουκαρά,
καταφύγιο να βρεις για να γλιτώσεις.