Κοιμάται η Κρήτη – 1994
ΣΤΙΧΟΙ Κοιμάται η Κρήτη – 1994
Κοιμάτ’ η Κρήτη σαν βουβό θεριό θαλασσινό που ανέβη
βαθιά απ’ τη μαύρη λάσπη του καιρού να πάρει λίγη ανάσα.
Τη ζυγαριά κρατάει στα πέλαγα και το φιλί ζυγιάσει
η Ελένη στέναξε απ’ την ομορφιά του κόσμου λαβωμένη
βαθιά απ’ τη μαύρη λάσπη του καιρού να πάρει λίγη ανάσα.
Τη ζυγαριά κρατάει στα πέλαγα και το φιλί ζυγιάσει
η Ελένη στέναξε απ’ την ομορφιά του κόσμου λαβωμένη
Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο έμπαινε το νυχτοδροσοβόλι
θαμπό κοιμότ’ αντίκρα το βουνό στο απόλιγο φεγγάρι
Έτσι περνούσε με τα δίχτυα της στο κόσμο απάνω η νύχτα
κι ότ’ η στριμμένη μέρα αρνιότανε το κουβαλούσε εκείνη
πεσκέσι μεσ’ του ονείρου τα χλωμά τα φύλλα τυλιγμένο
η Ελένη στέναξε απ’ την ομορφιά του κόσμου λαβωμένη
Στίχοι για το τραγούδι Κοιμάται η Κρήτη – 1994 Νένα Βενετσάνου του έτους σε στίχους Νίκος Καζαντζάκης και σύνθεση Νίκος Μαμαγκάκης από το album Εικόνες.