Μαυροπετρίτης – 2018      

Μαύρο σκαρί κακή βραδιά
τσαμπιά οι ψυχές στα αμπάρια
σηκώνει άγκυρα βαριά
λαθραία κάβους λύνει
από το Αϊβαλί να ξεχυθεί
να βγει στη Μυτιλήνη

Μέσα στη σάπια του κοιλιά
ο θάνατος γεννιέται
γυναίκες και μικρά παιδιά
βήματα δίχως χνάρια
αλλοιωμένα πρόσωπα
μάτια σβηστά, σβηστά φανάρια

Και εσύ βοριά, γεροβορία
δεν τη λυπάσαι λίγο
την τρομαγμένη τους καρδιά
που έχει ξεκουρδίσει
και άναρθρα παλμομετρά
τη χαραυγή για δύση

Στου Μπαρμπαλιά τα ανοιχτά
πετάει μαυροπετρίτης
που έχει το κύμα για φωλιά
τον άνεμο σεντόνι
από μακριά το θώρησε
και από ψηλά ζυγώνει

Καθώς το σπάει ο άνεμος
στου κόρακα τα βράχια
ζυγιάζει και λογίζεται
για μια στιγμή μονάχα

και αν έμαθες να περπατάς
και λόγο να αρθρώνεις
δεν έμαθες να αγαπάς
τη γη με σύνορα κεντάς
και όλο τη ματώνεις.