Πρώτη εποχή – 1988
ΣΤΙΧΟΙ Πρώτη εποχή – 1988
Τι τραγούδι να γράψω για τη φυλακή σου
στη ζωής τη βουή που ακούς ψιθυριστά
το χθες χαμένο στους διαδρόμους της φυγής σου
φόβος στο φόβο σου φυσάει για μακριά
στη ζωής τη βουή που ακούς ψιθυριστά
το χθες χαμένο στους διαδρόμους της φυγής σου
φόβος στο φόβο σου φυσάει για μακριά
Παγωμένο φιλί
η ήχο της φωνής σου
βουητό στ’ όνειρό σου
συντροφιά σου σκυφτή
Προχθές μου τα `πες στα κρυφά
στου φεγγαριού τη δύση
ότι ο κόσμος σ’ έστειλε
για πάντα φυλακή
Μου `πες το ξέρεις δε θα `ρθει
κανείς να σε ζητήσει
στ’ άσυλο σ’ όποιον το ζητάει
της πρέζας να κρυφτεί
Είναι βαρύ αντάλλαγμα
σ’ όποιον δε λησμονήσει
την άδυτή της αγκαλιά
που `χε παλιά ριχτεί
Μου χαμογέλασες πικρά
και μου `πες `’δε θ’ αργήσει”
με βλέμμα μαύρο σύννεφο
που κρύβει το πρωί
Πως ξέρεις πόρτα που κανείς
δεν τόλμησε ν’ ανοίξει
και σ’ άλλη φωτεινή τροχιά
για πάντα θα χαθείς
Στίχοι για το τραγούδι Πρώτη εποχή – 1988 Τερμίτες του έτους σε στίχους Γιάννης Σπυρόπουλος και σύνθεση Λαυρέντης Μαχαιρίτσας από το album Περιμένοντας τη βροχή.