Ρουμπαλιά      

Mια γαρουφαλιά μου στείλαν, Ρουμπαλιά, Ρουμπαλιά1
ν από μέσ’ απ’ τη Φραγκιά

κι είν’ η γλάστρα μαρμαρένια, Ρουμπαλιά, Ρουμπαλιά
τα γαρούφαλα χρυσά.

Νύχτιωσε και βγήκαν τ’ άστρα και θα με σκοτώσουνε,
βάλε, φως μου, ριτζατζήδες2 ίσως με γλιτώσουνε.

Μαριγώ μου και ντουντού3 μου και Μελιωτοπούλα μου,
να σε ζωγραφίσω θέλω στην καπνοσακκούλα μου.