Τους πονεμένους συμπονώ
ΣΤΙΧΟΙ Τους πονεμένους συμπονώ
Εγώ ορκίστηκα στον ήλιο
τραγούδι να μην ξαναπώ,
μα στου σπιτιού μου τα σκαλιά
εμαζευτήκαν τα πουλιά
και με ρωτούσανε θλιμμένα
γιατί δεν τραγουδάω πια,
ποιος μου `χει κλέψει τη λαλιά.
τραγούδι να μην ξαναπώ,
μα στου σπιτιού μου τα σκαλιά
εμαζευτήκαν τα πουλιά
και με ρωτούσανε θλιμμένα
γιατί δεν τραγουδάω πια,
ποιος μου `χει κλέψει τη λαλιά.
Είμαι βουτηγμένος μες στη μαύρη πίκρα
απ’ τις αδικίες που με έχουν βρει,
πώς να τραγουδήσω, πού να βρω το κέφι,
αφού μου `χουν κάνει μαύρη τη ζωή,
μαύρη τη ζωή.
Τους πονεμένους συμπονάω,
τον ξένο πόνο τραγουδώ,
μα με μισούνε σαν εχθρό
κι έχω παράπονο πικρό,
μέχρι που μου `ρχεται να φύγω
σε ξένο τόπο μακρινό,
λίγη γαλήνη για να βρω.
Είμαι βουτηγμένος μες στη μαύρη πίκρα
απ’ τις αδικίες που με έχουν βρει,
πώς να τραγουδήσω, πού να βρω το κέφι,
αφού μου `χουν κάνει μαύρη τη ζωή,
μαύρη τη ζωή.
Στίχοι για το τραγούδι Τους πονεμένους συμπονώ Στέλιος Καζαντζίδης του έτους σε στίχους Δημήτρης Γκούτης και σύνθεση Χαράλαμπος Λειβάδης από το album Ανέκδοτα τραγούδια στις 33 στροφές No 3.