Του ανέμου η κόρη – 2000
ΣΤΙΧΟΙ Του ανέμου η κόρη – 2000
Το μαύρο υφαντό η νύχτα αφήνει
που ολημερίς στον ουρανό κεντούσε
μ’ απ’ τη σχισμάδα του πλεχτού ξεχύνει
άστρων ασήμι που για προίκα της φυλούσε
που ολημερίς στον ουρανό κεντούσε
μ’ απ’ τη σχισμάδα του πλεχτού ξεχύνει
άστρων ασήμι που για προίκα της φυλούσε
Του ανέμου κόρη που έγειρες στην κλίνη
να σ’ αντικρίσω λίγο λαχταρούσα
αχ πρόβαλε σιμά στο παραθύρι
μες στων ματιών σου την πηγή να ξεδιψούσα
Τη μέρα βασανίζονται τα λόγια
και στης ντροπής μπερδεύονται το χτένι
μα τη νυχτιά στου φεγγαριού τ’ αλώνια
πέφτει ο μπερντές της σκοτεινιάς και τ’ ανασταίνει
Του ανέμου κόρη που έγειρες στην κλίνη
με ποιου κρασί τη σκέψη σου μεθούσες
αχ έβγα να σε δω στο παραθύρι
και σαν μισέψω να θαρρώ πως μ’ αγαπούσες
Στίχοι για το τραγούδι Του ανέμου η κόρη – 2000 Μιχάλης Σταυρακάκης του έτους σε στίχους Αντώνης Σκαμνάκης και σύνθεση Αντώνης Σκαμνάκης από το album Ο ξυπόλητος πρίγκιπας.