Των ματιών σου το φιδάκι – 1987
ΣΤΙΧΟΙ Των ματιών σου το φιδάκι – 1987
Στα λατομεία που χτίσαν την πόλη
κάνω λογαριασμό
κι ένα μικρό περιστέρι τα ρέστα ζητάει,
κάνω αφαίρεση, σβήνω και πάλι,
πολλαπλασιασμό
μα το άθροισμα πάντοτε μένει λειψό.
κάνω λογαριασμό
κι ένα μικρό περιστέρι τα ρέστα ζητάει,
κάνω αφαίρεση, σβήνω και πάλι,
πολλαπλασιασμό
μα το άθροισμα πάντοτε μένει λειψό.
Απ’ το μπαλκόνι θυμάμαι τους ρήτορες
να βγάζουν το χρησμό
ένα πλακάτ στον αέρα η ζωή μου πετάει
τα κύματά μας ενώνονται πάλι
σ’ ένα συντονισμό
κι η εικόνα αυτή ξανά σε σένα με πάει.
Των ματιών σου το φιδάκι
μ’ έχει κάνει παιχνιδάκι
μη με βασανίζεις δεν μπορώ.
Στην διαδήλωση μοιάζεις
με σύνθημα γραμμένο σε πανό
κι είναι η φωνή μου τραγούδι
για σένα βαμμένο.
Της αγκαλιάς σου μωρό μου οι στρόβιλοι
με ρίχνουν στο κενό
κι ο ιστός των ματιών σου με κρατάει μπλεγμένο
ένα παράθυρο κλείνει μεσάνυχτα
ψεύτικος οργασμός μια μέρα φεύγει
μα να η ζωή ξενυχτάει
στη λεωφόρο η σκέψη μου χάνεται
ξέφρενος καλπασμός
κι η εικόνα αυτή ξανά σε σένα με πάει.
Στίχοι για το τραγούδι Των ματιών σου το φιδάκι – 1987 Γιώργος Μεράντζας του έτους σε στίχους Σπύρος Παπαναστασίου και σύνθεση Σπύρος Παπαναστασίου από το album Επόμενος σταθμός.