1922 ( Στους χρόνους της καταστροφής ) – 1969
ΣΤΙΧΟΙ 1922 ( Στους χρόνους της καταστροφής ) – 1969
Στους χρόνους της καταστροφής
εικοσιδυό και πέρα
φονιάδες παραμόνευαν
το γέρο μου πατέρα.
εικοσιδυό και πέρα
φονιάδες παραμόνευαν
το γέρο μου πατέρα.
Οι τοίχοι γέμιζαν αυτιά
οι νύχτες κρύα μάτια
οι πόρτες κρύβανε φωνές
σκιές τα σκαλοπάτια.
Πικροί καιροί σημαδιακοί
με δάκρυα κι αλάτι
με του δασκάλου τη φωνή
το χέρι του εργάτη.
Μαζί με κείνους στο σταυρό
παρά να προσκυνήσω
παρά να πάω μπρός σκυφτός
ορθός να πολεμήσω.
Τα χέρια νά ‘ναι σίδερα
και θα γυρίσει η σφαίρα
θα φέρει κάτω το φονιά
και πάνω τον πατέρα.
Στίχοι για το τραγούδι 1922 ( Στους χρόνους της καταστροφής ) – 1969 Μαρία Δημητριάδη του έτους σε στίχους Κ.Χ Μύρης και σύνθεση Γιάννης Μαρκόπουλος από το album Χρονικό.